Treintje rijden in het stof
De etappe voor de rustdag is volgens Dakartraditie een zware, maar de organisatie had kennelijk besloten dat de voorgaande vijf etappes al heftig genoeg waren geweest. Voor de trucks was de zesde proef in elk geval niet moeilijk. “Geen zak aan”, oordeelde Martin van den Brink.
“156 kilometer treintje rijden in het stof, meer was het niet.” Toch wist Van den Brink, gefinisht met de 17de tijd, nog tien plaatsen te winnen ten opzichte van zijn startpositie. “In het stof was inhalen alleen mogelijk als ze voor je aan de kant gingen. Jack Brouwers en Egbert Wingens (Ton van Genugten, red.) gingen meteen opzij, twee jeepjes gingen ook opzij, maar een derde auto verdomde het om me er langs te laten. Daar moest ik dus wel achter blijven, anders lag ik in een ravijn. Dat vond ik geen goed plan.”
De Mammoettruck kwam net als veel andere vrachtwagens met een grote ster in de voorruit aan in Salta. Allemaal reden ze met 140 kilometer per uur (de maximum toegestane snelheid voor trucks op de special) tegen een laaghangende tak aan. “Poef, ruit kapot.”
Door de korte etappe was de truck eindelijk eens op tijd in het bivak, al rond 16.00 uur lokale tijd. Dat gaf de monteurs de gelegenheid om al zo veel mogelijk te doen. “Er schijnt slecht weer op komst te zijn, dus het kan maar gedaan zijn”, vertelde Van den Brink. “En mij komt het ook wel goed uit. We gaan heus wel even een biertje drinken vanavond, maar ik wil ook op tijd gaan slapen. Die vier, vijf, maximaal zes uurtjes per nacht van de afgelopen week zijn voor mij net iets te weinig. Ik heb wat in te halen.”
